خبرگزاری آوان

موهای فر

انواع فر مو

به طور کلی موهای فر به هر صورتی که باشند نیاز به نگهداری و مراقبت دارند، وگرنه با توده موهایی سرکش و کلافه کننده مواجه خواهید بود که باعث خستگی و کلافگی شما می‌شوند.

• فر طبیعی

همان‌طور که می‌دانید موی برخی از افراد به طور طبیعی و ذاتی فر و مجعد است؛ برخی موهای مجعد، بعضی دیگر فر درشت و یا فر ریز دارند. این افراد بایستی روتین مراقبت از موهای فر را انجام دهند، تا هم از خشکی بیش از حد مو جلوگیری شود و هم تارهای مو خوش حالت و سرزنده باقی بماند. 

• فر موقت

شاید برایتان پیش آمده باشد که دلتان بخواهد برای تنوع و یا هنگام رفتن به مهمانی، موهایتان را موقتا فر کنید؛ برای انجام این کار می‌توانید از ابزار‌های حرارتی مناسب استفاده کنید و سپس با یک اسپری حالت دهنده، فرم موها را حفظ نمایید. لطفا قبل از فر کردن موهایتان به خوبی آنها را بشویید و خشک کنید. دمای دستگاه حرارتی را روی درجه کم قرار دهید و قبل از استفاده از این دستگاه ها از اسپری های محافظتی در برابر گرما استفاده نمایید.

• فر دائمی

فرهای دائمی معمولا توسط آرایشگر و در آرایشگاه‌ها انجام می‌شوند و به مراقبت‌های مخصوصی نیز نیاز دارند. برای فرکردن موها در کوتیکول (بیرونی ترین قسمت تارهای مو) تغییر ایجاد می‌کنند. در واقع توسط حرارت بالا و مواد فر، پیوندهای دی سولفید مو شکسته می‌شود و مدل موی جدید تعریف می‌شود. اما باید توجه کنید که این تغییر حالت دائم نیست، در طول زمان از بین می‌رود و به تمدید نیاز دارد.

ریزش موی نوزادان

متخصصان دانشگاه علوم و بهداشت اورگان بیان نموده اند ، بیشتر ریزش مو در 6 ماه اول زندگی اتفاق می افتد و در حدود 3 ماه به اوج خود می رسد.

در برخی از نوزادان ، رشد مجدد مو تقریباً در همان زمان ریزش مو اتفاق می افتد ، بنابراین ممکن است تفاوتی در حجم موی نوزاد مشاهده نکنید. در برخی از نوزادان ، موها به سرعت می ریزند و کودک را تقریبا کچل می کند که هر دو شکل کاملا طبیعی است.

علایم طبیعی در هنگام ریزش موی نوزاد

رشته های کنده شده مو در دست نوزاد پس از اینکه سر خود را لمس نموده باشد
مشاهده موهای ریخته بعد از شامپو کردن موهای کودک در حمام یا حوله
مشاهده مو در مکانهایی که سر نوزاد قرار گرفته است ، مانند تخت یا کالسکه

دلایل ریزش موی نوزاد

بیشتر دلایل ریزش موی کودک بسیار بی خطر است و شامل موارد زیر است:

تلوژن افلوویوم

کودک شما با تمام فولیکول های موههای دوران جنینی به دنیا می آید . فولیکول مو بخشی از پوست است که رشته های مو از آن رشد می کند.
در بدو تولد ، بعضی از فولیکول ها به طور معمول در مرحله استراحت هستند (که مرحله تلوژن نامیده می شود) و برخی دیگر در مرحله رشد (مرحله آناژن) هستند. اما عوامل خاصی می توانند فاز تلوژن را تسریع کنند و باعث ریزش مو شوند.

در طول بارداری هورمونهایی از طریق بند ناف به مادر و نوزاد می رسد که سبب رشد موهای هر دو می شود . اما پس از تولد ، مقدار این هورمون ها افت می کنند و باعث ریزش مو در کودک – و حتی مادر می شوند.

نظریه ای وجود دارد که بیان می کند استرسی که در حین زایمان به مادر و نوزاد وارد می شود می تواند گاهی باعث وارد شدن نوزاد به فاز تلوژن افلوویوم و ریزش مو شود.

لوپوس

لوپوس زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی به بافت‌ها و اندام‌های خودی حمله می‌کند (بیماری خودایمنی). التهاب ناشی از لوپوس می‌تواند بر بسیاری از سیستم‌های مختلف بدن از جمله مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه‌ها تأثیر بگذارد. تشخیص لوپوس اغلب دشوار است زیرا علائم و نشانه‌های آن مشابه بیماری‌های دیگر است. مشخص‌ترین علامت لوپوس بثورات صورت است که حالتی شبیه بال‌های پروانه دارد و روی هر دو گونه دیده می‌شود. اگرچه درمان قطعی برای لوپوس وجود ندارد اما داروها قادرند علائم بیماری را کنترل کنند.

علت بیماری لوپوس چیست؟

بر اساس مطالعات علمی، به‌طور تقریبی از هر ۱۰۰ هزار نفر در ایران ۴۰ نفر مبتلا به لوپوس هستند. علت دقیق این بیماری تاکنون ناشناخته مانده است و به دلیل پیچیده بودن و تأثیر عوامل مختلف در بروز آن، به بیماری هزارچهره نیز معروف است. شواهد کلی نشان‌گر تأثیر عوامل ژنتیکی، محیطی و هورمونی در بروز این بیماری است.

اگر فرد در کروموزوم‌های خود زمینه ژنتیکی را داشته باشد برخی عوامل محیطی همانند عفونت‌ها، بعضی داروها و قرارگیری زیاد در معرض نور آفتاب بروز بیماری را تسریع می‌کنند. سابقه خانوادگی در ۴ درصد از بیماران مبتلا به لوپوس دیده می‌شود که نشان‌دهنده تأثیر عوامل ژنتیکی در بروز بیماری است. ریسک فاکتورهای ابتلا به لوپوس و عواملی که ممکن است خطر ابتلا به لوپوس را افزایش دهند، عبارت‌اند از:

• جنسیت: لوپوس در زنان بسیار شایع‌تر است
• سن: اگرچه لوپوس افراد را در هر سنی تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما اغلب در سنین ۱۵ تا ۴۵ سالگی شیوع بیشتری دارد.

ریزش مو دلایل متعددی دارد و بهترین راه برای درمان آن، رفع علت اصلی ریزش مو است. جالب است بدانید که ریزش 50 تا 100 تار مو در روز طبیعی می باشد، اما اگر بیش از این مقدار ریزش مو بخصوص در حمام یا هنگام شانه‌ کردن موها وجود داشته باشد، علت آن حتما باید بررسی گردد. اگر احتمال می دهید ریزش مو شما با فقر آهن مرتبط است،‌ این مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید. پزشک به احتمال زیاد برای شما دستور آزمایش خون می دهد تا میزان فاکتورهای خونی مرتبط با ذخایر آهن مانند فریتین (پروتئینی که به ذخیره آهن کمک ‌‌می‌‌کند‌‌)، TIBC و آهن را بسنجد.

درمان ریزش مو  ناشی از کمبود آهن
اگر نتایج آزمایش شما، کمبود آهن را تایید کرد،‌ ‌‌می‌‌توانید با راهنمایی پزشک خود از داروها و مکمل های آهن استفاده کنید. البته مصرف آهن می تواند سبب برخی مشکلات گوارشی مانند سو هاضمه، یبوست و اسهال شود. بنابراین اگر ناراحتی معده دارید‌‌،‌ حتماً این مسئله را به پزشک خود بگویید.

برای جلوگیری از ریزش مو، چه کارهای دیگری می توان انجام داد:
داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل: حتماً غذاهای سرشار از آهن مانند اسفناج‌‌،‌ نخود فرنگی‌‌،‌ پروتئین‌‌ها‌ی بدون چربی (گوشت، جگر گاو و ماهی سالمون) و میوه‌ های خشک مصرف کنید.

مصرف غذاهای سرشار از ویتامین C: 
این مواد غذایی باعث افزایش جذب آهن می شوند. پرتقال‌‌،‌ توت فرنگی‌‌،‌ خربزه‌‌،‌ کلم بروکلی و گوجه فرنگی سرشار از ویتامین C هستند.

از موهای خود مراقبت کنید:
موهای خود را به آرامی بشویید و شانه کنید و همچنین بستن محکم موها توسط کش می تواند منجر به شکستگی و ریزش مو شود.

در روزهای بسیار آفتابی و باد‌‌،‌ موهای خود را بپوشانید.
استفاده از مواد شیمیایی و رنگ موها را محدود کنید تا موها در معرض آسیب کمتری قرار بگیرند.

استفاده از سشوار را به حداقل برسانید:
از سشوار کمتر استفاده کنید و یا حداقل این کار را به 15 دقیقه بعد از حمام موکول کنید.

ریزش مو سالمندان

ریزش مو در افراد مسن می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، تغییرات هورمونی ، داروها و شرایط پزشکی باشد. در اینجا برخی از شایع ترین علل ریزش مو در سالمندان آورده شده است:

ژنتیک 

ریزش موی ارثی که به نام آلوپسی آندروژنیک نیز شناخته می شود ، شایع ترین علت ریزش مو در مردان و زنان است. این بیماری توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی و هورمونی ایجاد می شود و می تواند از هر یک از والدین منتقل شود.

تغییرات هورمونی

با افزایش سن، سطح هورمون های ما تغییر می کند که می تواند منجر به ریزش مو شود. در مردان، هورمون اصلی مسئول ریزش مو دی هیدروتستوسترون (DHT) است که از تستوسترون مشتق شده است. در زنان، تغییرات هورمونی مرتبط با یائسگی می تواند منجر به ریزش مو شود.

داروها

برخی داروها از جمله رقیق کننده های خون، داروهای ضد افسردگی و داروهای شیمی درمانی می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث ریزش مو شوند.

شرایط پزشکی

شرایط پزشکی مانند اختلالات تیروئید ، بیماری های خودایمنی و عفونت های پوست سر می تواند باعث ریزش مو در سالمندان شود.

 ریزش ابرو

1- شرایط و مشکلات پوستی (Skin conditions)

برخی بیماری‌ها و مشکلات پوستی از جمله عوارض جلدی مانند خارش، التهاب، التهاب پوسته سری، قارچی شدن و زگیل می‌توانند به ریزش ابرو  منجر شوند. درماتیت تماسی (contact dermatitis)، درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) و درماتیت سبورئیک یا سبوره ای (Seborrhoeic dermatitis) سه نوع التهاب پوستی هستند که اغلب در پوست سر و صورت دیده شده و بیشتر اوقات مزمن و عودکننده است.

وقتی این التهابات روی ناحیه چشم تاثیر می‌گذارند می‌توانند باعث ریزش ابروهای شما شوند. هر سه این التهابات باعث خارش می شوند و در صورتی که دائماً خراشیده و مالش دهید، ممکن است موهای ابرو بریزند. التهاب ایجاد شده توسط درماتیت آتوپیک و درماتیت تماسی می تواند در رشد طبیعی موهای ابرو اختلال ایجاد کند.

بیماری کرم حلقوی، قارچ کچلی سر یا قارچ پوست سر (tinea capitis) یک عفونت قارچی مسری پوست که به‌راحتی از راه تماس با پوست آلوده می تواند گسترش یابد. در صورت آلوده شدن ابرو و ایجاد لکه های قرمز و حلقه مانند روی ابرو، باعث ریزش ابروهای شما شده و آنها را نازک کند.

2- اختلالات تیروئید (Thyroid disorders)

عدم تعادل هورمونی به خصوص هورمون‌های تیروئیدی با ریزش موی ابرو مرتبط هستند. اگر غده تیروئید شما هورمون تیروئید را خیلی کم (هیپوتیروئیدیسم یا کم کاری تیروئید) یا هورمون تیروئید را بیش از حد (هیپرتیروئیدیسم یا پرکاری تیروئید) ترشح کند، این امر می تواند بر روی چرخه رشد موها تأثیر می‌گذارد و در عملکرد طبیعی فولیکول های مو اختلال ایجاد کند، در نتیجه می تواند منجر به ریزش ابروها شود.

3- بارداری و زایمان (Pregnancy and childbirth)

تغییرات و نوسانات سطوح هورمونی که در دوران بارداری و زایمان رخ می‌دهد، می‌تواند منجر به ریزش ابرو در زنان شود. در برخی موارد، این تغییرات موقتی هستند و پس از زایمان به طور طبیعی به حالت قبلی بازمی‌گردند، اما در بعضی موارد ممکن است به طور دائمی باقی بمانند.

4- کمبود مواد مغذی (Nutrient deficiencies)

کمبود و عدم توازن مواد مغذی مهمی مانند بیوتین، اسیدهای چرب امگا ۳، آهن، روی، ویتامین‌های  E، D ویتامین B12، ویتامین B7 و ویتامین C می‌تواند ریزش مو در مردان و زنان را تسریع کند. این مواد مغذی برای سلامتی موها و رشد صحیح آنها بسیار ضروری هستند. پس آنچه می خورید می تواند بر سلامت موهای شما تأثیر بگذارد. اگر پروتئین، روی، بیوتین یا آهن کافی دریافت نکنید، موهای ابرو ممکن است ریزش کنند.

5- تلوژن افلوویم (Telogen Effluvium)

 این یک نوع اختلال مویی است که معمولاً پس از تجربه‌ی شوک، حادثه یا استرس شدید ناشی از جراحی، عفونت ها، بارداری یا تغییر شدید در روند زندگی رخ می‌دهد. در این حالت، موها از جمله ریشه‌های موها در ابروها از مرحلهٔ رشد فعال به مرحلهٔ استراحت رفته و سپس ریزش می‌کنند. این شکل از ریزش موی موقت معمولاً موهای روی سر را تحت تأثیر قرار می دهد، اما در موارد شدید می تواند باعث ریزش موی ابرو نیز شود.

6- بیماری های خود ایمنی (Autoimmune diseases)

بیماری‌های خودایمنی زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن قادر به تشخیص سلول‌های خود بدن از سلول‌های مهاجم و بیگانه نبوده، از ین رو می تواند به بافت‌ها و اندام های خود بدن حمله کند. برخی از بیماری های خود ایمنی می‌توانند باعث تخریب موها و کاهش تولید موهای جدید می‌شوند. موهای ابرو نیز از این بیماری ها در امان نیستند.

بیماری آلوپسی آره آتا (Alopecia Areata) یا طاسی منطقه‌ای، یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به فولیکول های مو حمله کرده و تولید مو را کند یا متوقف می کند. نوع دیگری از آلوپسی، آلوپسی فیبروزان فرونتال (frontal fibrosing alopecia) می تواند باعث ناپدید شدن ابروها شود. سایر بیماری های خودایمنی که منجر به نازک شدن یا از دست دادن ابرو می شوند عبارتند از پسوریازیس (psoriasis) و انواع خاصی از لوپوس (lupus)

7- داروها (Medication)

عوارض مصرف برخی داروها می‌تواند به ریزش ابرو منجر شود. داروهایی که برای انجام شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرند، گاهی اوقات باعث ریزش مو می شود؛ زیرا این داروها به فولیکول های مو آسیب می رسانند. این عوارض جانبی بالقوه می‌تواند بر روی ابروها نیز تأثیر بگذارد.

سایر داروهایی که می توانند باعث ریزش ابرو شوند عبارتند از آسیترتین (برای درمان بیماری‌های پوستی مانند پسوریازیس)، والپروئیک اسید (یک داروی برای درمان تشنج و اختلال دوقطبی)، داروهای ضد تیروئید، داروهای کاهش دهنده کلسترول، رقیق کننده های خون و...

8- ضربه یا آسیب فیزیکی (Trauma)

ضربه، جراحت یا صدمه به ناحیه ابرو ناشی از تصادف، تاتو و آسیب مکانیکی به پوست  می‌تواند باعث ریزش موهای ابرو شود. در بعضی موارد، ریشه‌های مو ممکن است آسیب ببینند و توانایی رشد صحیح را از دست دهند.  تماس طولانی مدت با تابش ماورای بنفش (UV)، اشعه X و سایر اشعه تشعشعی ممکن است به آسیب فولیکول‌های مویی و ریزش ابروها منجر شود.

9- کندن یا ابرو برداشتن بیش از حد با موچین (Over-tweezing or pulling)

افرادی که ابروهای خود را زیاد برمی دارند یا از روش‌های غیرمناسب برای اصلاح ابرو استفاده می‌کنند، ممکن است با ریزش ابرو مواجه شوند.  با گذشت زمان، موچین کردن ابروها می تواند به فولیکول های مو آسیب برساند و رشد مجدد مو را مختل کند.

کندن موهای ابرو نیز همین‌طور است، اگر فولیکول ها زخمی شوند، ممکن است موها دوباره رشد نکنند. تریکوتیلومانیا، یک نوع اختلال رفتاری است که در این اختلال، فرد به طور ناخودآگاه موهای خود را می‌کشد این امر می‌تواند باعث کاهش تراکم ابروها شود.

موهای خود را با شامپوی شنا بشویید .شامپوهای شنا یا شامپوهای حذف کلر که به طور خاص برای کمک به حذف کلر و هرگونه ،رنگ سبز ناشی از آن فرمولاسیون شده اند.به محض اینکه از استخر بیرون آمدید ،موهایتان را کاملا شستشو دهید و اجازه دهید که یک دقیقه قبل از شستن روی سرتان باقی بماند.

اگر موی رنگ شده داشته باشید میتوانید همیشه از شامپوی شنای که برای موهای رنگ شده ، رنگ روشن و روشن کننده رنگ است استفاده کنید این شامپو ها در اکثر داروخانه ها،فروشگاه های زیبایی و یا مراقبت از مو در دسترس هستند.

بعد از شامپو، از یک نرم کننده مطبوع استفاده کنید تا هرگونه گوریدگی و پیچ خوردگی را از موها از بین ببرد و موهایتان را صاف نگه دارد.

ریزش موی ناگهانی

ریزش مو از هر نوع که باشد ناراحت کننده است، اما ریزش توده های بزرگ مو در طول شب می تواند آسیب زا باشد. بسیاری از افراد ریزش موی ناگهانی را تجربه می کنند که می تواند نتیجه مشکلات تیروئید، پسوریازیس داروهای تجویزی و داروهای شیمی درمانی باشد. انواع خاصی از ریزش مو نیز با میزان بالای از اضطراب و افسردگی مرتبط است.

بسیاری از زنان و مردان از ریزش موهای خود رنج می ‌برند. ریزش موی شدید و ناگهانی دلایل گوناگونی دارد و از نظر روحی برای افراد مشکلات زیادی ایجاد می ‌کند. این نوع ریزش مو یا آلوپسیاممکن است تنها بخشی از پوست سر را درگیر کند یا در موارد خاص تمام بدن را فراگیرد. گاهی این ریزش مو به صورت دائمی است و به آن آلوپسیا سیکاتریسیل (با اسکار) گفته می‌ شود. با این حال، در اکثر موارد، از دست دادن موها موقتی است و پس از حل مشکل، رشد موها مجددا از سر گرفته خواهد شد.

اگرچه ریزش مو از هر نوعی اضطراب را در افراد ایجاد می ‌کند، اما از دست دادن یک حجم چشمگیر از موها در یک زمان کوتاه تجربه بسیار دردناکی است. بنابراین، لازم است که علت این مشکل به دقت تشخیص داده شود و به درستی درمان گردد.

 ریزش موی سر

ریزش مو که به عنوان آلوپسی نیز شناخته می‌شود، می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله استرس، وراثت، کمبود ویتامین و مواد معدنی در بدن یا تغذیه و آب و هوای نامناسب رخ دهد. انواع رایج آن شامل آلوپسی آندروژنتیک (طاسی با الگوی مردانه یا زنانه)، آلوپسی آره آتا (ریزش موی تکه تکه)، تلوژن افلوویوم (ریزش موقت) و آلوپسی کششی (ناشی از مدل مو یا کشیدن) هستند. اگر به دنبال درمان ریزش مو هستید، باید به متخصص پوست، مو و زیبایی مراجعه کنید. در دکترتو علاوه بر سیستم تعیین وقت حضوری، امکان مشاوره آنلاین و تلفنی وجود دارد.

ریزش مو مردان و زنان

ریزش مو به معنی کم شدن و ازبین‌رفتن موی بدن است و علاوه بر سر در هر قسمتی از بدن نیز ممکن است دیده‌شود. این عارضه می‌تواند در نتیجه وراثت، برخی بیماری‌ها، مصرف داروها و تغییرات هورمونی رخ دهد. به صورت کلی ریزش مو در مردان شایع تر است.

طاسی به دنبال ریزش شدید موی سر و به تدریج ایجاد می‌شود. ریزش ارثی که غالبا با افزایش سن ایجاد می‌شود، شایع‌ترین علت طاسی است. ممکن است ریزش مو شدید باشد و تمام سر را درگیر کند یا تکه‌ای بوده و تنها در قسمتی از سر دیده‌شود.

برخی از افراد ترجیح می‌دهند کم‌مویی خود را پنهان نکنند و درمانی نیز انجام ندهند. اما برخی ممکن است کم‌مویی خود را با آرایش، موی مصنوعی یا کلاه بپوشانند. گروهی از افراد هم ممکن است از داروها و عمل‌های جراحی برای درمان ریزش استفاده کنند.با این وجود قبل از هر گونه اقدامی برای درمان، با پزشک خود در مورد علت ریزش و بهترین روش درمان صحبت کنید. برخی از شایع‌ترین موارد ریزش مو عبارتند از:

• ریزش مو در حمام
• ریزش مو بعد از کراتین
• کاهش و ریزش مو بعد از پی آر پی
• ریزش مو بعد از پروتئین تراپی