خال اوتا

خال مادرزادی اوتا نوعی بد شکلی محدود ماندگار در بخشی از پوست است. خال مادرزادی اغلب از بدو تولد وجود دارد که به برخی انواع آن ماه گرفتگی (birthmark) نیز گفته میشود. خال مادرزادی که از سلولهای رنگدانه ای که ملانین (ملانوسیت) تولید میکنند تشکیل شده است، خال ملانوسیتی نام دارد. خال اوتا از خالهای ملانوسیتی با رنگ بندی خاکستری / آبی یا قهوه ای / خاکی هستند. سلولهای این خالهای مادرزادی اغلب در اعماق درم (میان پوست) وجود دارند (نوعی درمال ملانوسیتوز یا لکه مغولی). خال اوتا در ناحیه پیشانی و صورت (اطراف چشم) ایجاد میشود. ممکن است در چشم (قرنیه، شبکیه، عنبیه) بخش‌های پر رنگدانه دیده شود.

علائم و نشانه های خال اوتا

در تمام انواع خال اوتا، خال رنگهای مختلفی ممکن است داشته باشد از جمله بنفش قهوه ای، بنفش آبی یا سبز آبی. خال هایی که از کودکی ایجاد میشوند ممکن است تا بزرگسالی به تدریج رشد کرده و تیره تر شوند. مطابق با شرایط محیطی یا شخصی، رنگ خال ممکن است تغییر کند مثلا با خستگی، قاعدگی، قرارگیری در هوای داغ ممکن است به نظر برسد رنگ خال تغییر میکند.

علت ایجاد خال اوتا

گاهی اوقات در طول دوران جنینی، بعضی از رنگدانه های پوست شروع به تولید سلول هایی مثل ملانوسیت می‌کنند که معمولاً روی سطح بالایی پوست ایجاد نمی شود. این مواد در لایه های عمیق پوست ذخیره می‌شوند و هنگام تولد نوزاد به رنگ لکه های آبی پوست ظاهر می شوند و میزان ملانین موجود در پوست، رنگ این لکه ها را تعیین می کند. بنابراین نوزادانی که پوست بسیار تیره دارند، بیش از همه در معرض خال اوتا قرار میگیرند. خال های اوتا معمولاً چند سال بعد از تولد محو می شوند که بین دو سال تا شش سال می باشد. تحقیقات نشان می دهد که تقریباً 5/4 درصد از این کودکان تا دوران نوجوانی این لکه ها را دارند. خال های اوتا اغلب با کبودی اشتباه گرفته می شوند، مخصوصاً اگر روی قسمت های نامناسبی ایجاد شده باشد.گاهی اوقات تشخیص آن بسیار مهم است؛ زیرا ممکن است جان کودک را تهدید کند و باید بتوان خال های اوتا را با کبودی ها تشخیص داد، این لکه ها دردناک نیستند و در طول زمان تیره تر می شوند.

بیماری های پوستی خارش

خارش پوست، حس ناخوشایندی در پوست است که شما را به خراشیدن و خاراندن پوست خود تحریک می‌کند. خارش پوست از علائم مشخصه بسیاری از بیماری‌های پوستی و از نشانه‌های غیرمعمول برخی از بیماری‌های سیستمیک است. این خارش ممکن است موضعی یا عمومی باشد و می‌تواند به عنوان یک بیماری حاد یا مزمن رخ ‌دهد. خارش پوست یک احساس تحریک‌کننده و غیرقابل‌کنترل است.

دلایل احتمالی خارش می‌تواند شامل انواع بیماری‌های پوستی خارش‌دار باشد. اگر علت آن واضح نیست، باید برای خارش به پزشک مراجعه کنید. یک پزشک می‌تواند علت اصلی را پیدا کند و درمان‌هایی برای تسکین ارائه دهد. چندین درمان خانگی مانند کرم‌های بدون نسخه و مرطوب کننده‌ها برای خارش مؤثر هستند. در ادامه انواع بیماری‌های پوستی خارش‌دار را به شما معرفی می‌کنیم.

اگر بعد از خاراندن آرام بدن، رد باریک برجسته و قرمز رنگی روی پوست باقی بماند که محو شدن آن ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد، ممکن است فرد مبتلا به بیماری درماتوگرافی باشد. هنوز علت دقیق این بیماری مشخص نیست؛ اما پزشکان می‌گویند اضطراب، عفونت‌ها، مواد آلرژی‌زا یا داروهایی مثل پنی‌سیلین می‌تواند علت بروز این مشکل باشد. درماتوگرافی یک مشکل پوستی جدی است که بر اثر آن پوست به تماس حساس می‌شود و هیستامین زیادی تولید می‌کند

احتمال بروز این برجستگی‌ها در محل تماس و نقاطی که با لباس پوشیده شده بیشتر است. تشخیص این بیماری آسان است؛ اما در اغلب موارد تشخیص داده نمی‌شود؛ چون برای شخص مبتلا آن‌قدر شدید و آزاردهنده نیست که به خاطر آن به یک متخصص پوست مراجعه کند

بیماری گال

بیماری گال یک بیماری پوستی مسری همراه با خارش شدید است که این خارش جوش‌های ریز قرمزرنگی را در پوست ایجاد می‌کند. این بیماری شایع‌ترین بیماری پوستی خارش‌دار در جهان است و به نام‌های گال، جرب یا Scabies هم شناخته می‌شود. در واقع نام این بیماری از واژه لاتینی به معنای «خاراندن» نشأت گرفته است.

عامل ایجاد کننده گال که «هیره» نامیده می‌شود، بعد از ورود به بدن فرد در پوست زندگی می‌کند و زیر پوست برای خود سوراخ‌ها و کانال‌های زیرپوستی را ایجاد می‌کند.

آلرژی غذایی

این نوع از انواع بیماری‌های پوستی خارش‌دار یک وضعیت اورژانسی پزشکی است. مراقبت‌های فوری ممکن است لازم باشد. زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن شما به مواد رایج موجود در غذاها یا نوشیدنی‌ها واکنش نامناسبی نشان دهد. علائم از خفیف تا شدید است و شامل عطسه، خارش چشم، تورم، بثورات پوستی، کهیر، گرفتگی معده، حالت تهوع، استفراغ و مشکل تنفس است. بسته به پاسخ سیستم ایمنی بدن شما، علائم ممکن است چند دقیقه تا چند ساعت پس از مصرف غذایی رخ دهد که باعث واکنش آلرژیک شود. غذاهای محرک آلرژی عبارتند از: شیر گاو، تخم مرغ، بادام زمینی، ماهی، صدف، آجیل درخت، گندم و سویا

کاندیدا

• معمولاً در چین‌های پوستی (زیر بغل، باسن، زیر پستان، بین انگشتان دست و پا) ایجاد می‌شود.
• با خارش، سوزش و سوختگی بثورات قرمز با ظاهر مرطوب و پوسته خشک در لبه‌های بثورات شروع می‌شود.
• با تاول و جوش‌هایی که ممکن است به باکتری آلوده شوند، به ترک پوست و درد منجر می‌شود.

درماتیت آتوپیک یا اگزما

در این اختلال، لکه‌های خشک، پوسته پوسته یا بثورات برآمده را روی پوست خود می‌بینید. علت اگزما هنوز روشن نیست؛ اما معمولاً خارش پوست‌ در اگزما شدید است. کودکانی که در خانواده‌ی خود سابقه‌ی آسم یا حساسیت (آلرژی) دارند، بیشتر ممکن است به اگزما دچار شوند. حساسیت‌های غذایی خاص و خاراندن پوست، اگزما را بدتر می‌کند.

درماتیت تماسی

این بثورات خارش‌دار ناشی از واکنش به چیزی است که در تماس با پوست است. تشخیص علت ایجاد این بثورات گاهی نیازمند بررسی فراوان است. فلزات موجود در جواهر، لوازم آرایشی و بهداشتی و محصولات پاک‌کننده‌ای که استفاده می‌کنید، ممکن است علت درماتیت تماسی باشند. پیچک سمی نیز نوعی درماتیت تماسی را ایجاد می‌کند. برای درمان درماتیت تماسی باید از چیزهایی که فکر می‌کنید علت ایجاد آن است، بپرهیزد.

پردنیزولون

پردنیزولون متعلق به دسته داروهای کورتیکواستروئیدی می باشد . کورتیکواستروئیدها در موارد بسیاری تجویز می شود . بطور مثال جهت کنترل علائم آسم ، التهاب روده ها و بیماری های خود ایمنی ( مانند لوپوس ) ، بیماری های مفصلی و عضلانی ( مانند روماتیسم) و حساسیت ها بکار می رود.
‎این دارو همچنین در درمان برخی سرطان ها تجویز می شود .
‎کورتیکواستروئیدها با سرکوب سیستم ایمنی در بدن باعث کاهش ورم و التهابات می شوند .

آیا پردنیزولون یک کورتیکواستروئید قوی است؟
بله. پردنیزولون یک استروئید قدرتمند و پرمصرف است که اصولا درمان کننده نیست ولی علائم بسیاری از بیماری ها را از بین می برد و  پاسخ های ایمنی را کاهش می دهد.

حداکثر مقدار مصرف روزانه پردنیزولون چقدر است؟
در ابتدای درمان از 5 تا 60 میلی گرم روزانه ممکن است برای بزرگسالان تجویز شود. در اطفال مقدار مورد نیاز بستگی به وزن و شرایط بیمار دارد. در صورت مصرف طولانی مدت حتما لازم است بررسی های دوره ای کبد و کلیه انجام شود.

آیا مصرف طولانی مدت روزانه 5 میلی گرم پردنیزولون خطرناک است؟
خیر. در بیماران مبتلا به روماتیسم یا بیماری های خودایمنی، بنا به نظریه کارگروه روماتیسم اتحادیه اروپا در طولانی مدت قابل استفاده و بی خطر است. در حالیکه دوزهای بیش از 10 میلی گرم روزانه در طولانی مدت می تواند خطرناک باشد. البته بی خطر بودن به معنی بی ضرر بودن نیست و به هر حال عوارض برای این دارو وجود دارد ولی پردنیزولون به قدری اثربخشی بالایی دارد که در صورت صلاحدید پزشک اثرات درمانی بر عوارض جانبی غلبه دارد و تقریبا هیچ داروی دیگری به اندازه پردنیزولون اثربخش نیست.

گرانولوم

علائم گرانولوم می‌تواند متنوع باشد:

1. گرانولوم آنولار لوکالیزه: این نوع شایع‌ترین نوع بیماری گرانولوم آنولر می‌باشد. محدوده ضایعات به صورت دایره یا نیم دایره با ضخامت حدود دو اینچ (پنج سانتی‌متر) می‌باشد. گرانولوم آنولار لوکالیزه اغلب در دست‌ها، پاها، مچ دست و پای افراد بالغ جوان مشاهده می‌شود.
2. گرانولوم آنولار منتشر یا جنرالیزه: حدود 15 درصد افرادی که به گرانولوم آنولر دچار هستند، ضایعاتی دارند که در بخش زیادی از بدن منتشر می‌باشند و شامل ضایعاتی در تنه، بازوها و پاها می‌شوند. این نوع از بیماری گرانولوم آنولر می‌تواند با خارش همراه باشد. این نوع در افراد بالغ دیده می‌شود.
3. گرانولوم آنولار زیر پوست: این نوع کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و گرانولوم آنولار زیرپوستی نامیده می‌شود. این نوع از گرانولوم آنولر بثورات بی دردی را زیر پوست ایجاد می‌کند. این بثورات کمتر از 5/3 سانتی‌متر ضخامت دارد و روی دست‌ها، سینه‌ها و پوست سر ظاهر می‌شود.

انواع گرانولوم

چهار شکل گرانولوم، بسته به محل ایجاد وجود دارد:

_شکل موضعی
_شکل حلقوی زیر جلدی
_شکل منتشر
_شکل سوراخ

خال اپی درمال

خال اپی درمال، یک اختلال مادر‎زادی خوش خیم است که به صورت افزایش سلول‎های پوستی بروز می‎کند. شروع بیماری معمولاً از هنگام تولد یا در اوایل کودکی می‎باشد و در دختر و پسر به یک نسبت دیده می‎شود. ضایعات معمولاً متعدد بوده و به صورت خطی می‎باشند. در سندرم خال اپی درمال، علاوه بر خال اپی درمال (سطحی) اختلالات داخلی به صورت ضایعات عصبی، چشمی و اسکلتی نیز دیده می‎شود.

انواع خال‌ های پوستی

اپی درمال

رنگدانه اپی درمال یا سطحی به رنگ سطح پوست نزدیک است. قرار گرفتن در معرض نور خورشید سبب ایجاد کک و مک پوستی می‌شود.

درمال

رنگدانه درمال یا عمیق به طور معمول در سطوح عمیق پوست مشاهده می‌شود. خال‌های مادرزادی از این نوع رنگ‌دانه‌ها هستند.

رنگدانه ترکیبی

این نوع رنگدانه ها ترکیبی از اپی درمال و درمال بوده و در لایه سطحی و عمیق پوست قابل مشاهده هستند. ملاسما یکی از انواع این رنگدانه ها است.

تبخال لب

 تبخال لب، در واقع نوعی ضایعه عفونی است که بر اثر فعالیت ویروس HSV در بدن ایجاد می‌شود؛ این بیماری ویروسی انواع مختلفی دارد و می‌تواند در مناطق متفاوتی پدیدار شود. پاتوژنها (عوامل بیماری زا)، که بیشتر به نوع 1 (HSV1) و نوع 2 (HSV2) تقسیم می‌شوند، اغلب باعث ایجاد تبخال در دستگاه تناسلی و لب هستند.

نوع 1 عمدتاً باعث ایجاد تبخال در ناحیه لب می‌شود و نوع 2 دستگاه تناسلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ویروس‌ها همچنین امکان دارد در حین انجام عمل جنسی از ناحیه تناسلی نیز به لب منتقل شوند.

تبخال می‌تواند ابتدا به صورت احساس سوزن سوزن شدن، خارش یا سوزش در ناحیه لب شما شروع شود. سپس به یک لکه قرمز کوچک و ملتهب تبدیل شده و یک برآمدگی تاول مانند تشکیل می‌دهد. این تاول در مرحله بعد احتمال دارد بترکد و مایع شفافی از آن خارج شود. بعد از این مرحله، پوسته‌های سختی بر روی آن تشکیل می‌شوند که حالتی مانند زخم روی لب شما ایجاد می‌کند. هنگامی که پوسته‌های زخم خشک شدند و ریختند، تقریباً به بهبودی کامل آن رسیده‌اید. هنگامی‌که به‌طور کامل بهبود یافتید، منطقه آسیب‌دیده به حالت عادی باز خواهد گشت.

نکته مهم در مورد بروز تبخال در افراد مختلف این است که برخی از افراد مکرراً تب‌خال می‌گیرند، و برخی دیگر هیچ‌گاه علامتی از خود نشان نمی‌دهند.

علائم تبخال لب

این مشکل ویروسی با علائم اولیه و ثانویه روی پوست ظاهر می‌شود.

علائم اولیه آن عبارتند از:

• تاول‌های حاوی مایع شفاف یا زرد رنگ که بیشتر دردناک است.
• قرمزی و تورم در ناحیه‌ مورد نظر
• درد، گزگز، سوزش یا خارش

علائم ثانویه نیز به این شکل نمایان می‌شوند: ویروس‌های تبخال در سلول‌های پوست تکثیر می‌شوند و بدین ترتیب آنها را از بین می‌برند. این اتفاق باعث آسیب جدی و گسترده بافت و تبدیل آن به زخم و تاول‌های کوچک می‌شود که می‌توانند به سرعت در تماس با هم باز شوند و گسترش یابند. مایع تاول حاوی مقدار زیادی از ویروس‌های تبخال است و بنابراین بسیار عفونی است.

اگر تاول‌ها بعد از گذشت یک یا دو روز به خودی خود باز شوند، زخمهای کوچک‌تری ایجاد می‌شود که پس از گذشت چند روز مجدداً بسته و پوسته مانند می‌شوند. پس از این مرحله، تاول‌ها به صورت زخم درمی‌آیند. با گذشت 4 تا 6 روز، زخم‌ها، رو به بهبودی می‌روند و روی آنها مجددا پوست جدید تشکیل می شود.

تفاوت قارچ پوستی با پیسی

بیماری پیسی vitiligo نوعی بیماری است که باعث از بین رفتن رنگ پوست در بخش‌های مختلف بدن می‌شود. مناطق بی‌رنگ معمولاً با گذشت زمان وسیع‌تر می‌شوند. این شرایط می‌تواند بر روی پوست در هر قسمت از بدن تأثیر بگذارد و همچنین می‌تواند روی مو و قسمت داخلی دهان نیز تأثیر بگذارد. به‌طور معمول، رنگ مو و پوست توسط ملانین تعیین می‌شود. بیماری پیسی هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌هایی که ملانین تولید می‌کنند از بین می‌روند یا از کار می‌افتند. بیماری پیسی در افراد با هر نوع پوستی تأثیر می‌گذارد؛ اما ممکن است در افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر دیده شود. این بیماری تهدیدکننده زندگی یا مسری نیست؛ اما می‌تواند برای شخص مبتلا استرس‌زا باشد یا احساس بدی نسبت به خود ایجاد کند. درمان بیماری پیسی ممکن است رنگ را به پوست آسیب‌دیده بازگرداند؛ اما از کاهش مداوم رنگ پوست یا عود آن جلوگیری نمی‌کند. در ادامه به بررسی تفاوت‌های این دو بیماری پوستی می‌پردازیم.

علل ایجاد قارچ پوستی

در موارد زیر، احتمال ابتلا به عفونت قارچی (قارچ پوستی) زیاد می‌شود:

- اگر به تازگی آنتی‌بیوتیک دریافت کرده‌اید.
- اگر استروئید دریافت کرده‌اید.
- دیابت دارید.
- افزایش وزن دارید.
- قبلاً دچار عفونت قارچ پوستی بوده‌اید.
- سیستم ایمنی ضعیفی دارید.
- پوستتان مرطوب است.
- اگر بدن خود را بعد از عرق کردن و یا دوش گرفتن، خشک نمی‌کنید.

اگر لباس‌های تنگ و پلاستیکی بپوشید، عرق نمی‌تواند از روی سطح پوست تبخیر شود؛ لذا پوست مرطوب می‌ماند و امکان ابتلا به قارچ پوستی زیاد می‌شود.

باکتری های پوست


باکتری ها، هم خوب دارند و هم بد
باکتری‌ها موجوداتی تک سلولی می باشند که گفته می‌شود قدیمی‌ترین ساکنان زمین هستند. خیلی‌ها خاطره خوشی از باکتری‌ها ندارند و آنها را مسئول برخی بیماری‌های پوستی مثل آکنه، باد سرخ و جذام می‌دانند. ولی باکتر‌ی‌هایی در بسیاری از مناطق پوست و مخاط زندگی می‌کنند که نقش مهمی در حفظ سلامت بدن شما بر عهده دارند، مثلا باکتری‌های ساکن دستگاه گوارش، وظایف سخت و طاقت‌فرسایی را بر عهده دارند و بدون این باکتری‌های مفید، بدن انسان نمی‌تواند سالم بماند.
متخصصان می‌گویند: تعداد باکتری‌های موجود در بدن انسان نسبت به سلول‌های بدن یک به ۱۰ است، یعنی تعداد باکتری‌های بدن، یک دهم سلول‌های بدن است. سرپرست این گروه تحقیقاتی می‌گوید: "بسیاری از باکتری‌های ساکن سطح پوست برای سلامت آن مفیدند. بنابراین اگر شما با شست و شوی مکرر، این باکتری‌ها را از سطح پوست خود پاک کنید، سلامت پوستتان را به‌ خطر خواهید انداخت".
باکتری های پوست انسان
بخش عمده‌ای از باکتری‌ها در پوست و موی انسان زندگی می‌کنند. در علم پزشکی این نواحی محل خوبی برای حضور باکتری‌هاست اما با این حال آسیبی به بدن نمی‌رسانند.
ابتدا باید بدانید که به این شیوه از زندگی باکتری‌ها همزیستی می‌گویند که در آن یک همزیست سود می‌برد و طرف دیگر نه سود می‌برد و نه زیان می‌بیند.
نوع دیگر از باکتری‌ها همزیستی دو سویه دارند که در چنین رابطه‌ای، هر یک از آنها از فعالیت دیگری بهره و سود می‌برد. برخی از باکتری‌های پوست با ترشح مایعی که میکروب‌های مضر را دور می‌کند از بدن انسان در برابر باکتری‌های بیماری‌زا محافظت می‌کنند.
سایر باکتری‌ها از طریق آگاه سازی سلول‌های سیستم ایمنی بدن و تحریک آن‌ها به پاسخ دهی در برابر باکتری‌های بیماری‌زاد از بدن محافظت می‌کنند.
در حالی که بخش عمده‌ای از باکتری‌های پوست بی ضرراند، برخی هم ممکن است سلامتی انسان را به خطر بیاندازند. این گونه از باکتری می‌تواند بدن را دچار عفونت‌های خفیف مثل جوش زدن، آبسه و سلولیت کند. همچنین عفونت‌های جدی خونی، مننژیت و مصمومیت غذایی هم ممکن است پیش بیاید.
درعلم زیست شناسی باکتری پوست بر اساس محیطی که در آن رشد پیدا می‌کند به حالت‌های مختلف در می‌آید. سه ناحیه مختلف بدن شامل نواحی چرب مثل سر، گردن و اندام زیرین، نواحی مرطوب مثل چین و چروک آرنج و بین انگشت‌ها و نواحی خشک مثل سطح دست‌ و پا نواحی مختلفی‌اند که در آن باکتری زندگی می‌کند.
انواع باکتری های پوست انسان
• باکتری کورینه باکتریوم‌ها
• استافیلوکوک اپیدرمیدیس
• استافیلوکوکوس اورئوس
• استرپتوکوک پیوژنز

دلایل ایجاد جای جوش

پوست بزرگ‌ترین اندام بدن است. این اندام دارای سه‌لایه اصلی است که از بیرون شامل اپیدرم، درم و هیپودرم می‌شود. این لایه‌ها با وجود غدد چربی کاملاً مستعد آکنه هستند. جای جوش نتیجه التهاب لکه‌های آکنه است. همان‌طور که گفته شد در اثر تورم منافذ حاوی جوش و سرایت التهاب به دیواره‌ها و بافت‌های اطراف جوش، اسکار آکنه یا جای جوش ایجاد می‌شود.

درواقع جای جوش به این دلیل اتفاق می‌افتد که بدن شما در تلاش است تا آکنه را ترمیم کند. نحوه واکنش بدن شما به یک زخم تعیین می‌کند که چقدر جای اسکار ناشی از آکنه خواهید داشت. فرایند ترمیم شامل ایجاد کلاژن است. اگر کلاژن بیش‌ازحد وجود داشته باشد، زخم‌های برجسته ظاهر می‌شوند. سایر اسکارها به دلیل ازبین‌رفتن بافت ایجاد شده و باعث ایجاد حفره یا فرورفتگی در پوست می‌شوند.

درمان جای جوش

سوال مهم‌تر این است که آیا امکان از بین بردن جای جوش وجود دارد؟ همان‌طور که پیش‌ازاین هم گفته شد خبر خوب این است که اسکارهای ناشی از آکنه قابل‌درمان هستند. اما قبل از شروع درمان ابتدا باید یک‌بار برای همیشه از شر هر گونه آکنه خلاص شد، چرا که جوش‌های جدید می‌توانند منجر به ایجاد جای جوش‌های جدید هم شوند.

البته برخی از درمان های جای جوش را می‌توان در کنار دارو برای جای جوش انجام داد. التهاب ناشی از جوش‌های فعال هم ممکن است اثربخشی درمان‌های از بین بردن جای جوش را کاهش دهند. درنتیجه اولین مرحله برای درمان جای آکنه ها، درمان خود آکنه است.

علائم پوستی رماتیسم

روماتیسم به گروهی از بیماری‌های خود ایمنی گفته می‌شود که در آن‌ها سلول‌های سیستم ایمنی به‌جای حمله به عوامل بیماری‌زا، اشتباهاً به مفاصل بدن حمله می‌کنند و باعث بروز علائم مختلف این بیماری می‌شوند. این بیماری بیشتر در افراد مسن شایع است، اما بروز آن در افراد جوان‌تر دور از انتظار نیست. علائم رماتیسم عمدتا مربوط به مفاصل و بدشکلی آن‌ها است، اما بااین‌حال بیش از ۴۰ درصد بیماران مبتلا به روماتیسم علائم غیر مفصلی را هم تجربه می‌کنند. مناطقی که در بیماری روماتیسم هدف قرار می‌گیرند عبارت‌اند از:

• پوست
• چشم‌ها
• ریه‌ها
• قلب
• کلیه‌ها
• غدد بزاقی
• بافت عصبی
• مغز استخوان
• رگ‌های خونی

یک مطالعه که در سال ۲۰۱۵ انجام شد، نشان داد که تنها ۲۶ درصد از بیماران مبتلا روماتیسم دچار علائم پوستی این بیماری می‌شوند. همچنین این تحقیق نشان داد که بیمارانی که دچار مشکلات پوستی هستند، در صورت ابتلا به روماتیسم علائم پوستی شدیدتری را تجربه خواهند کرد.

علائم روماتیسم پوستی

برخی علائم پوستی روماتیسم جدی‌تر از سایرین هستند و ممکن است به دلیل خود بیماری یا داروهایی که برای مدیریت آن تجویز می‌شوند، ایجاد شوند. در ادامه راجع به علائم روماتیسم پوستی در اثر خود بیماری روماتیسم و همچنین مصرف داروهای آن بیشتر توضیح می‌دهیم. علائم زیر علائمی هستند که در اثر عوارض بیماری‌های روماتیسمی در پوست ایجاد می‌شوند. برخی از مشکلات پوستی که در اثر ابتلا به روماتیسم ایجاد می‌شوند عبارت‌اند از:

• لوپوس اریتماتوز جلدی
• واسکولیت روماتوئید
• ندول روماتوئیدی
• درماتوز نوتروفیلیک
• مورفیا (اسکلرودرمی محدودشده)
• سندرم شوگرن 
• اسکلرودرمی (اسکلروز سیستمیک پیش‌رونده)
• درماتومیوزیت 
• پلی‌کندریت عودکننده
• اسکلروادم 
• اسکلرومیکسوادم