چند دلیل احتمالی برای ریزش موی بچهها وجود دارد که هر کدام علائم، علل و درمانهای مخصوص به خودش را دارد. برخی از علل دیگر ریزش مو در کودکان عبارت است از:
تلوژن افلوویوم: یک علت دیگر کمپشت شدن کل موهای سر، یعنی به جای ریزش مو در نواحی جدا از هم، عارضهای به نام تلوژن افلوویوم است. اتفاقی که در این عارضه میافتد این است که مو یک مرحلهٔ رشد و یک مرحله استراحت دارد. مرحلهٔ رشد حدود سه سال طول میکشد و مرحله استراحت حدود سه ماه، هرچند مرحلهٔ استراحت بین یک تا شش ماه هم طبیعی است. در طول مرحلهٔ استراحت، تا زمانی که موهای جدید شروع به درآمدن میکنند مو در فولیکول باقی میماند.
تینئا کاپیتیس یا همان کچلی قارچی: ناحیههای کچل جدا از هم به همراه پوستههای قرمز و خشک و گاهی اوقات نقاط سیاه در جایی که موها شکسته است، میتواند به معنای آن باشد که کودک یک عفونت قارچی مسری به نام تینئا کاپیتیس یا همان کچلی قارچی دارد که این مورد از شایعترین علل ریزش مو در بچههاست.
آسیب فیزیکی: آسیب فیزیکی هم یک دلیل دیگر است. برای مثال در اثر سفت بستن موها در مدل دم اسبی یا موی بافتهشده میتواند باعث ریزش مویی به نام آلوپسی کششی شود.
اختلال موکنی: اگر کودک شما به شکل وسواسی موهایش را میکشد یا دور انگشتش میپیچاند، ممکن است تکههای نامنظمی از موهایش بریزد. این عارضه به نام اختلال موکنی شناخته میشود.
آلوپسی آرهآتا: اگر کودک شما نواحی صاف، گرد و کاملاً کچلی روی سرش داشته باشد، ممکن است آلوپسی آره آتا داشته باشد؛ عارضهای که در آن سیستم ایمنی بدن به فولیکولهای مو حمله میکند و رشد مو را به شدت کاهش میدهد. این نوع از ریزش مو معمولاً در تکههای جدا از هم ظاهر میشود، اما میتواند تمام موهای بدن را درگیر کند.
عارضههای دیگر: برخی عارضههای پزشکی مانند کمکاری تیروئید یا هیپوفونکسیون هیپوفیز یا همان کمکاری غدهٔ هیپوفیز نیز میتواند باعث ریزش مو در تمام سر بچهها شود، هرچند این غیرمعمول است.
همچنین اگر ریزش موی فرزندتان نتیجهٔ یک درمان پزشکی مثل اثر جانبی دارو، شیمیدرمانی و پرتودرمانی باشد، احتمالاً پزشک قبلاً آن را توضیح داده است.