کمبود فریتین

 کمبود فریتین

دلایل احتمالی کاهش ارزش فریتین مشابه افزایش آن ، متعدد است و به شدت با میزان آهن در ارتباط است.

شایع ترین علت کم بودن فریتین کمبود آهن است. اگر آهن کمتری در دسترس باشد ، فریتین کمتری برای اتصال و ذخیره سازی مورد نیاز است. کمبود آهن معمولاً در اثر خونریزی مزمن ایجاد می شود . بعنوان مثال می توان از زخم معده ، التهاب غشای مخاطی روده کوچک یا بزرگ ، خونریزی مجاری ادراری یا بیماری های رحم و همچنین خونریزی زنان در دوران قاعدگی نام برد. در ضمن کمبود آهن با افزایش غلظت ترانسفرین که پروتئین انتقال دهنده آهن است ، همراه می باشد.

همچنین اختلالات گوارشی که از عوامل کاهش و یا فقدان کامل جذب آهن از غذا در روده (به اصطلاح اختلالات سوءجذب) هستند ، می توانند بعلت کاهش میزان آهن باعث کمبود فریتین شوند. التهاب روده کوچک و یا فقدان برخی آنزیم ها ، سبب کاهش جذب آهن می شوند.. یک مثال مشهور بیماری سلیاک (sprue) است ( عدم تحمل روده کوچک به گلوتن) که می تواند منجر به التهاب شدید شود. از آنجا که التهابات به نوبه خود فریتین را افزایش می دهند ، بنابراین کاهش سطح فریتین بعلت عدم جذب آهن، غیرقابل تشخیص می ماند. بنابراین سطوح طبیعی یا حتی افزایش فریتین با وجود کمبود آهن مشاهده می شود.