کربوکسی تراپی

دی‌اکسید کربن (CO2) همان‌طور که از نام آن مشخص است، از یک اتم کربن (C) و ۲ اتم اکسیژن (O) تشکیل شده است. این گاز نامرئی و بی‌بو توسط همه‌ی انسان‌ها و حیوانات در طی فرآیند تنفس تولید می‌شود. در مقابل، گیاهان و درختان CO2 را جذب می‌کنند تا از آن برای فرآیند فتوسنتز استفاده کنند. فتوسنتز به رشد گیاهان کمک می‌کند و به نوبه‌ی خود باعث افزایش تولید اکسیژن می‌شود.

دی‌اکسید کربن همچنین با سوزاندن سوخت‌های فسیلی به وجود می‌آید. از این‌رو نگرانی‌های زیادی درباره‌ی تولید بیش از حد آن وجود دارد. اما علیرغم اثرات بالقوه مضر CO2، این گاز در صنایع غذایی و شیمیایی کاربردهای زیادی دارد و حتی دارای خواصی است که آن را برای استفاده‌ در پزشکی به یک گزینه‌ی مناسب تبدیل می‌کنند.

سلول‌های خونی اکسیژن را به بافت‌های بدن می‌رسانند و در عین حال دی‌اکسید کربن را از آن‌ها می‌گیرند و دفع می‌کنند. متاسفانه، با افزایش سن، اکسیژن کمتری پمپاژ می‌شود که این به معنی کاهش توانایی پوست برای ترمیم خود است.

هنگامی که گاز CO2 به زیر پوست تزریق می‌شود، بدن آن را به‌عنوان کمبود اکسیژن تفسیر می‌کند و خون‌رسانی به ناحیه‌ی مورد نظر را افزایش می‌دهد. بهبود خون‌رسانی باعث می‌شود اکسیژن و مواد مغذی بیشتری در اختیار سلول‌ها قرار بگیرد.

از کربوکسی تراپی می‌توان در نواحی مختلف بدن مثل صورت، پلک‌ها، گردن، شکم، بازوها، پاها و باسن استفاده کرد.