سندرم رینود

بیماری رینود حالتی است که رگ های خونی انگشتان دست و پا به طور موقت به دمای پایین و استرس واکنش بیش از حد نشان می دهند.

این حالت معمولا برای افراد مشکل جدی ایجاد نمی کند؛ اما در بعضی مواقع کاهش جریان خون می تواند منجر به آسیب در فرد مبتلا گردد.

انواع رینود

این بیماری در دو نوع رینود اولیه و رینود ثانویه وجود دارد.

رینود اولیه (یا بیماری رینود) بدون هیچ بیماری زمینه ای دیگری رخ می دهد و علایم آن اغلب خفیف است.

اما رینود ثانویه (یا سندرم رینود یا پدیده رینود) در نتیجه ابتلا به بیماری دیگری مثلا بیماری های خود ایمنی همچون لوپوس و آرتریت روماتوئید بروز می کند.

رینود ثانویه کمتر شایع است، ولی احتمال اینکه منجر به مشکلات جدی مثل زخم های پوستی و قانقاریا شود بیشتر است.

این مشکلات زمانی اتفاق می افتد که سلول ها و بافت های دست ها یا پاها به دلیل کمبود خون از بین بروند.

علت بیماری رینود چیست؟

زمانی که هوا سرد است، بدن سعی می کند گرما را حفظ کند.

یکی از راه های حفظ گرما از طریق کاهش جریان خون به نقاط دورتر یعنی دست ها و پاها است.

برای انجام این کار شبکه عروق کوچکی که خون را به آن نقاط می رسانند تنگ می شوند و خون را در مرکز بدن نگه می دارند تا گرما در قسمت مرکزی بدن فرد حفظ شود.

در صورت ابتلا به سندرم رینود، این عروق بیشتر و سریع تر از حد طبیعی تنگ می شوند و باعث بی حسی و تغییر رنگ انگشتان به سفیدی یا کبودی  می شوند.

این حالت معمولا حدود 15 دقیقه طول می کشد. وقتی رگ ها شل می شوند و بدن دوباره گرم می شود، انگشتان قبل از بازگشت به حالت طبیعی احساس گزگز پیدا می کنند و قرمز می شوند.

این بیماری به اسم پزشک فرانسوی نام گذاری شده است که اولین بار آن را در سال 1862 شناسایی کرد.