آنتی اکسیدان

آنتی اکسیدان" یک اصطلاح کلی برای هر ترکیبی است که می‌تواند با مولکولهای ناپایدار به نام رادیکالهای آزاد که به DNA، غشای سلولی و سایر قسمتهای سلول آسیب می‌زند، مقابله کند. از آنجایی که رادیکال‌های آزاد فاقد یک جفت کامل از الکترون‌ها هستند، الکترون‌ها را از مولکول‌های دیگر می‌دزدند و در این فرآیند به آن مولکول‌ها آسیب می‌رسانند. آنتی اکسیدانها با از دست دادن برخی از الکترونهای خود رادیکالهای آزاد را خنثی می‌کنند.

در انجام این کار، آنها به عنوان یک کلید "خنثی سازی" طبیعی برای رادیکالهای آزاد عمل می‌کنند. این به شکستن یک واکنش زنجیره‌ای کمک می‌کند که می‌تواند مولکولهای دیگر در سلول و سایر سلولهای بدن را تحت تأثیر قرار دهد.

مهم است که بدانیم اصطلاح "آنتی اکسیدان" به جای یک خاصیت تغذیه‌ای ، یک خاصیت شیمیایی را منعکس می‌کند. در حالی که رادیکالهای آزاد به دلیل ماهیت خود مضر هستند، اما آنها بخش اجتناب ناپذیری از زندگی محسوب می‌شوند. بدن رادیکال‌های آزاد را در پاسخ به آسیبهای چندین عامل سبک زندگی تولید می‌کند، از جمله:

• آلودگی هوا
• دود سیگار
• مصرف الکل
• سموم
• سطح قند خون بالا
• مصرف زیاد اسیدهای چرب غیراشباع
• اشعه (از جمله آفتاب گرفتن بیش از حد)،
• عفونتهای باکتریایی
• قارچی یا ویروس
• ورزش شدید و طولانی مدت

که باعث آسیب بافتی می‌شود.