بیوتین چیست ؟

 

بیوتین (B7 یا ویتامین H) از ویتامین های گروه B محلول در آب است که برای تقویت رشد مو و تقوبت ناخن مطرح شده است. کمبود بیوتین یداز غیر معمول است اما ممکن است به صورت ورم ملتحمه، آتاکسی، تشنج، عفونت های پوستی و تاخیر رشد در کودکان تظاهر کند. بیوتین ممکن است در افرادی که از سندرم موی شکننده پاتولوژیک یا سندرم موهای غیرقابل شانه‌شدن رنج می‌برند، فوایدی داشته باشد. تا به امروز، هیچ کارآزمایی مبنی بر استفاده از مکمل بیوتین برای بهبود کیفیت یا کمیت مو یا رشد ناخن وجود نداشته است.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده مصرف روزانه بیوتین را توصیه نمی کند، اگرچه به بیماران شیرده یا باردار توصیه می شود از 5 میکروگرم تا 35 میکروگرم در روز بیوتین مصرف کنند. بارداری و سیگار کشیدن متابولیسم بیوتین را افزایش می دهد و نیاز به افزایش مصرف دارد، اگرچه بحث برانگیز است. شواهد محدودی وجود دارد که نشان می دهد بیوتین می تواند برای رشد مو و ناخن مفید باشد. مکانیسم عمل بیوتین همچنین به عنوان یک کوآنزیم برای کربوکسیلازهای متعدد در انسان عمل می کند که این آنزیم ها در بسیاری از فرآیندهای متابولیک حیاتی هستند. اخیراً نقش‌های جدید بیوتین به‌ویژه نقش آن در سیگنال‌دهی سلولی و تنظیم اپی ژنتیکی مورد تأیید قرار گرفته است. مکانیسم اثر بیوتین با چسبیدن به بقایای لیزین خاص رخ می دهد.

عوارض جانبی مصرف بیش از حد بیوتین می تواند شامل ناراحتی معده باشد، اگرچه این ویتامین همچنان یک ویتامین با عوارض جانبی بسیار کم است. جذب بیوتین توسط اپیتلیال کولون انسان یک فرآیند با واسطه است. ویتامین B7 یک کوفاکتور برای سه واکنش کربوکسیلاسیون مهم است که شامل تبدیل پیرووات به اگزالاستات، استیل-CoA به مالونیل-CoA و پروپیونیل-CoA به متیل مالونیل-CoA می باشد. واکنش کربوکسیلاز شامل انتقال کربن با کمک بیوتین است. اساساً این تبدیل ها با کمک بیوتین، غذا را به گلوکز، منبع اصلی کربوهیدرات برای مغز و بدن، تجزیه می کند.

به نظر می رسد که بیوتین به طور گسترده به پروتئین متصل است. توصیه ها برای دریافت بیوتین بسته به شرایط از 5 میکروگرم تا 35 میکروگرم در روز متغیر است. به عنوان مثال، هیچ توصیه روزانه ای وجود ندارد، اما استفاده از بیوتین ممکن است برای مادر شیرده به دلیل افزایش تقاضا برای مواد مغذی مناسب و ضروری باشد. بیوتین همچنین برای رشد طبیعی جنین در دوران بارداری لازم است. در صورت نیاز، رایج ترین راه تجویز بیوتین خوراکی است، اما تجویز بیوتین می تواند به صورت داخل وریدی (IV) نیز باشد. بنابراین، هیچ نشانه ای برای استفاده روزانه توسط سازمان غذا و داروی ایالت متحده وجود ندارد، اما در صورت تجویز، تجویز آن معمولا از طریق راه خوراکی است. فرم IV برای مواردی است که کمبود بیوتین آشکار و علامت دار است. همچنین می تواند در درمان تریکوتیودیستروفی (TDD)، یک اختلال اتوزومال مغلوب نادر، که به نظر می رسد از مصرف بیوتین سود می برد، مفید باشد. شکل قرص بیوتین معمولاً به شکل های 10، 50 یا 100 میکروگرم وجود دارد. توسط کبد متابولیزه شده و از طریق کلیه ها دفع می شود.

 

 

علائم کمبود بیوتین شامل نازک شدن موها (اغلب با از دست دادن رنگ مو) و بثورات پوسته پوسته قرمز در اطراف چشم، بینی و دهان است. علائم دیگر عبارتند از افسردگی، بی حالی، توهم و گزگز در بازوها و پاها. شواهدی وجود دارد که سیگار کشیدن ممکن است باعث کمبود خفیف بیوتین شود.